Fotoğrafım
Türkiye
Bir zamanlar ful yaprakları adında bir çiçek kız vardı.Saçları tuhaftı.Bir tutamı domates kırmızısı,perçemleri havuç rengi,kalanlarsa ahududu şerbeti gibi kızıldı.Pembe gözlükleriyle dünyayı ve insanları koşulsuz sevmeye kararlıydı ama gerçekleri görmesi zaman almadı.Canını yakanlardan kurtulmayı denedi, doğrulup toparlandı,gözyaşlarını sildi ve aynaya baktı. Gülümseyerek kendine bir söz verdi.Çiçek kızın hayattaki serüveni her daim taptaze ve rengarenk olacaktı... İletişim : fulyapraklari@hotmail.com

değer verenler

30 Aralık 2008 Salı

"Affetmek"

Geçmişte ve şimdiki zamanda beni üzen, kıran ve gelecekte de üzecekler için bir karar alsam mı bugün?Affetmeli miyim affetmemeli mi?
Affetmek ruhumuzu büyük bir külfetten kurtaracaktır orası kesin, ancak herkes ve her şey affedilebilir mi?
Bu konuyla ilgili bilindik ama bir kere daha okunabilecek kısa bir yazı geçti elime;

Bir lise öğretmeni bir gün derste öğrencilerine bir teklifte bulunur:"Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz?" Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabul ederler. "O zaman" der öğretmen. "Bundan sonra ne dersem yapacağınıza da söz verin" Öğrenciler bunu da yaparlar. "Şimdi yarınki ödevinize hazır olun. Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!" Öğrenciler , bu işten pek bir şey anlamamışlardır. Ama ertesi sabah hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır. Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der öğretmen: "Şimdi, bugüne dek affetmeyi reddettiğiniz her kişi için bir patates alın, o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun." Bazı öğrenciler torbalarına üçer-beşer tane patates koyarken, bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur. Öğretmen, kendisine "Peki şimdi ne olacak?" der gibi bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar: "Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste, okuldayken sıranızın üstünde? hep yanınızda olacaklar." Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez, denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar: "Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor." "Hocam, patatesler kokmaya başladı. Vallahi, insanlar tuhaf bakıyorlar bana artık. Hem sıkıldık, hem yorulduk?" Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir: "Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkum ediyoruz. Affetmeyi karşımızdaki kişiye bir ihsan olarak düşünüyoruz, halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir.
Peki ... "Yapılan her şey affedilir mi?"


14 yorum:

Adsız dedi ki...

Sevgili Funda, ben dün akşam, sen bugün aynı konuyu yazmışız.. :)hatta daha önce de bu konuyla ilgili bi yazım vardı: http://cheetos-cheetos.blogspot.com/2008/02/bala-zgrle.html

soruna şöyle cevap vermek istiyorum: affetmek karşımızdakinin davranışını onaylamak, doğru ya da haklı bulmak anlamına gelmiyor. Sadece, artık "onun neden olduğu acı duygusu ile yanmak istemediğimiz" anlamına geliyor.
Ve de bence kendimize acı çektirmeye hiç hakkımız yok...

sevgiler..

Adsız dedi ki...

yaa deminki mesajımda korkarım ki adını yanlış yazdım, çok özür diliyorum, kusura bakma lütfen..
o kısmı silip yayınlarsan sevinirim,:)
sevgiler..

YALNIZLIK OKULU dedi ki...

Affetmek emin ol hayatı daha fazla yaşanır bir hal almasını sağlayan en güzel araçtır...

Ful yaprakları dedi ki...

:) "Funda" kısmını silmeyi başaramadım:)
olsun, ful yaprağı'nın ilk iki harfini taşıyor nasıl olsa:)
güzel yorumuna teşekkürler.
evet kendimize acı çektirmemek için affedebiliriz , bu o kişinin davranışını affettiğimiz nalamına gelmez, sadece kendimiz için affetmek..bence bu en iyisi :)
saol,
yazını hemen okuyorum,
sevgiler,

ELİF dedi ki...

NE KADAR DOGRU BİR ANALİZ...
affetmek bazen zor olsada,hayatı yaşanır hale getırmek ve üzerımızdeki sorumlulugu kaldırmak için en güzel yol dıye düşünüyorum.
çünkü ögretmenın dedıgı gıbı tasıdıgımız patateslerı nereye kadar göturecegız..

Ful yaprakları dedi ki...

evet, o patatesler kokmaya başlayacak ve sırtımızda kocaman bir kambur oluşacak...cheetos'un da dediği gibi affettiğimizde aslında kendi sıttımızdaki yükü kaldırıyoruz.

Basak dedi ki...

Affetmedikçe, affedemediğini ve affetmemenin her günün ve iç dünyan üzerindeki etkilerini farkettikçe sorgulamaya başlıyor insan konuyu. Doğduğundan itibaren her şeyi, herkesi affetmeye kodlanmış, bunu kolayca yapabilmiş insan çok azdır (belki peygamberler mesela:))))) Affetmenin getireceği huzuru affetmemeyi deneyimleyerek, bunun getirdiği yükleri taşıyıp yorgun düşerek öğreniyoruz. Ne de olsa her şey zıttıyla varoluyor.

Ve seçim yine bize ait: patates çuvallarıyla yaşamaya devam etmek de bir tercihdir neticede, yüksüz, kuşlar kadar özgür olmak da... Sen neyi neden seçtiğinin bilincindeysen, farkındaysan sorun da yok.

Kediye Kafa Atan Psikopat Fare dedi ki...

elbette herşey affedilmez ama zamanla sana acı veren şeyleri unutunca tuhaf bi şekilde kızgınlığın geçiyor,sonra soranlara evet affettim diyorsun aslında unuttugunu söylemeye utanarak...

Ful yaprakları dedi ki...

evet galiba Bülent Ortaçgil'in dediği gibi

Ful yaprakları dedi ki...

her şey geçer,hayat kalır...

ıvır zıvır dedi ki...

Allah'ın patatesine ne çok anlam yüklemişler...:P benim patates dolu poşetlerim pek olmadı ..olduğunda da sağda solda unuttum
yoksa yoksa...
hocammmmmm... biri poşetimi yürütmüş..:)
..aaa onları toprağa mı ektim acaba yeni güzel ve başka filizlerle toprağı yeşertmiş olabilirim....hmm
vayy.... be ...nere koydum laaa bu patatesleri... şimdi burdaydı...
neyse amannn....
:D

41 kitchen dedi ki...

Herkes affedilir mi? Çok zor bir soru. Affetmekten ne anladığımız da önemli aslında...Size çok büyük hatalar yapmış birini affetmek bence herşeyi, hiçbirşey olmamış gibi eski haline çevirmek değildir. O zaman çoğunlukla iyiliğiniz sömürülür. Ancak affetmek, hakkında kötü düşünmemek, yapılanları unutmaya çalışmak, Allah'tan o kişi için kötü birşey dilememekse evet herkes ve herşey affedilebilir. Ama aksine karşıyım. Kişi sürekli zarar gördüğü kişiyi sürekli affetikçe kendini yakacaktır yine...

böcük dedi ki...

Bu bloga daha önce birçok kez uğradım ama hiç yorum yazdım mı bilmiyorum :) Blogdaki renklerin uyumu ve özellikle görsel malzemeler {resim/fotoğraf} harika :D Bloga girince hayran kalıyorum fotoğraf ve resimlera ayrı bir ilgim var çünkü :))

Ve affetmek konusuna gelecek olursam bence insan her şeyi affeder/affetmelidir :) Deve misali bir şeylere kin gütmek kimseye bir kazanç sağlamaz :)

Ful yaprakları dedi ki...

Sevgili böcük:)
çok teşekkürler,
blog'umu beğenmen beni çok mutlu etti :)))

EMEĞE SAYGI

Internet-Gazete-Dergi ve her türlü basılı yayın için geçerlidir : Yazılarımdan ismim ve adresim link gösterilmek suretiyle alıntı yapılabilir. İzinsiz emek hırsızlığı durumunda hakkımı "hukuki çerçevede" sonuna kadar arayacağıma emin olabilirsiniz.Emeğe saygı gösterdiğiniz için teşekkürler!