"Bir kaç sıkıntılı gün"

Elimi ani bir refleksle asansör kapısının arasına sokma girişimim ertesi gün su ısıtıcısını elimden düşürüp ayak parmağımı morartma macerasıyla devam etti. (Isıtıcı boş olmasaydı neler olurdu artık onu bilemiyorum...)

Bu durumum da, bir gün topallamama ve terlikle işe gelip de herkesin "aaa terlikle gelmiş yasak değil mi?"diye sürekli soru sormasına neden oldu.İnsanlar neden meraklıdır bu kadar çözebilmiş değilim.

Hepsine "sana ne"deyip akabinde dil çıkarmak geçiyor içimden,fazlasıyla mı çocuğum yoksa hak ettikleri davranış bu mudur bileniyorum.

Ondan sonraki 3 gün de midemde dayanılmaz ağrı ve şişkinlikle uykusuz geceler geçirdim, şişkinlik çarpıntı yapıyordu, çarpıntı baş dönmesi, mide ilaçları,uykusuzluk derken..bu arka arkaya gelen aksilikler yüzünden sigortalarım attı, moral bozukluğum da eklendi.

Şükürler olsun şimdi daha iyiyim, kirazlar, dondurmalar, soğuk sular derken gastriti ve ibs'si olan bir bünyem olduğunu unutup kendimi kaybettim.Sonunda da hemen düzelmiyor tabii ki, beklemedeyim...

Bunların dışında sorarsanız nasılsın diye?

İyiyim çok şükür, iş-ev arası mekik dokuyorum.

Tüm olumsuzluklarıma rağmen haftasonu ailemle huzurluydum...Şile'ye gittik ve çok güzel vakit geçirdim.Babamın babalar günü için iyi bir sürpriz olacağını düşünmüştük, iyi de oldu, eğlenceliydi ama alabildiğine sıcaktı!

İş yerinde ise durumlar aynı, son saçmalıklar yüzünden toplantı istedim müdürlerimle.

Toplantıyı açarken, ilk konu olarak üstün üstünün benimle konuştuklarını anlattım.Zam olayını, departmanımı kapatma düşüncelerini,sizden memnunuz ama isterseniz daha iyisini bulup gidebilirsiniz zihniyetini...

Çok şaşırdılar çünkü tahmin ettiğim gibi haberleri yoktu, üzüldüler ama biz seni bırakmayız merak etme dediler.Durumu açığa kavuşturacaklarını söylediler.Meğer geçen hafta genel toplantıda müdürlerim benimle ilgili çok güzel bir örnek vererek benden bahsetmişler, ama "bu kişi" benim nasıl çalıştığımı bildiği ve müdürlerimin de benden çok memnun olduğunu bildiği halde sırf zam vermemek için beni tehdit ediyormuş.Ben bu sonucu çıkardım öncelikli olarak...

Ve ne kadar anti profesyonel olduğunu bir kez daha gösterdi bu davranışıyla, yöneticilik paraya ya da mal varlığına bakmıyor, yetenek,beceri,sağlam karakter ve eğitim istiyor.Ama bunda ne gezer...

Sakarlıklarım, ağrılarım,iş maratonum, gezmelerim ve herşeye rağmen bir şeyleri unutabilmek için farklı mekanlarda bulunma durumum devam ederken bir yandan da asker özlemi var içimde.2 ayı bitirdik, 3.aya geliyoruz.Zaman çok çabuk geçiyor görünürde, ama "özlem" kelimesi öyle derin ve ağır ki tahmin edemezsiniz.Telefonda sesini duymak bambaşka bir şey, çok şükür ki duyabiliyorum, rahat ve iyi.Ama görememek, dokunamamak bambaşka bir şey...

Bu durum rçekten beni yalnız ve kendi içimde bırakıyor bazen..

Tatilimi düşünüyorum, ama en önemlisi sağlığımı düşünüyorum, bol egzersiz gerekiyor biliyorum. Geçirdiğim büyük rahatsızlığın bir takım izleri kaldı hala bunları görüyorum, daha doğrusu ne olsa ağrım ya da sıkıntım rahatsızlık yaşadğım bölgede kendini gösteriyor.Sanırım hassaslaştığım için...

Eeee ne demiş Bülent Ortaçgil "hepsi geçer hayat kalır..."

Aynen öyle, bugün yaşanır bunlar yarın yaşanmaz, önemli olan umudum olsun, güleryüzüm olsun, huzurum olsun.

Daha iyi, daha sağlıklı ve mutlu günlere...