"sıkıntı"

Herkesin içi geçmiş, kurumuşlar, pul pul dökülüyorlar.

Bugüne kadar çalıştığım işyerleri içinde en zor, en soğuk, en hayatından bezmiş insanlar…

Sokağın sonundaki bakkala gitmeye üşeniyorlar, bezgin, lezzetsiz bir tarzları var.

Katlanamıyorum bu duruma, hepsinin birden burada oluşuna.

Üstelik artık bazen pazar,bazen cumartesi etkinliklerim yüzünden bu sıkıcı yere gelmek zorunda olmaktan da hoşnut değilim.
Nasıl olur da hepsi bir araya gelir diye düşünüyorum.

Kendimi gerçekten çok yalnız hissediyorum burada, aslında beyaz duran ama bana gri görünen bu kasvetli binada.

İki laf edebileceğim, oturup bi kahve içebileceğim birkaç kişi var,onlar da keyifleri isterse katılıyorlar bana…
Tamam çok iş yükümüz var, hepimiz zor şartlarda çalışıyoruz, joker muamelesi görüyoruz, yeri geldiğinde üniversite mezunu olmama rağmen vasıfsız adam yerine konulup saçma sapan işleri buyur ediyorum, hiç birimiz şartlardan memnun değiliz ama bu durum 10 dakika mola vererek bir kahve kokusunu içimize çekmeyi engellememeli.

Ne diye kendilerini bu kadar harap ediyorlar anlamıyorum, zorla kollarından tutup dışarı hava almaya götüremem ya!

Masamda sadece işler ve biraz da müziğim var.
Depeche mode çalıyor fonda, blog dünyasına bakınıyorum,çilekli gofretim yanı başımda,

Bazen pencereden güneşe bakıyorum gözlerimi kapatıp, havayı içime çekiyorum uzun uzun,
Ama hepsi bu işte…Tüm molam… insansız geçen saatlerden ibaretim.

İsmen ve cismen var olan ama ruhen var olmayan insanlarla birlikteyim.
Aptal, negatif enerji yüklü ve hayattan zevk almasını zerre kadar bilmeyen bir topluluğun içinde sıkıştım ve yalnızım.

Daha fazla olumsuz cümle bulamıyorum bu bezginliği anlatmaya,
Keşkeleri sevmem ama şöyle can bir arkadaş olsaydı burada,

O zaman iş yükü daha katlanılabilir olurdu, eğlenceli de olurdu,

Birileri işte..hayatın tadını çıkarmayı bilen, küçük mutluluklara tapan birileri..

Hiç de fena olmazdı hani.