"bıraktım"

Üzüldüm evet,
Ama hiç bir detay anlatmayacağım artık, yorgunum çünkü,kendimle kalacağım,ne istediğime karar vereceğim, görünmez bir duvar öreceğim etrafıma ve içten olmayan kimseyi yaklaştırmayacağım.
Öyle planlar yaparak da kendimi kandırdığımın farkındaydım bakmayın siz,
Ama bu aralar yazıya tutunuyorum,arkadaşım oldu yazmak.
Mesela dün akşam, öylece sessiz ağlıyordum, bir şeyler yazmaya başladım bloga, durmadım baktım ki kısa bir hikaye olmuş, masal gibi...güvendiğim birine okuttum çok beğendi, "değerlendirsene" dedi.
Ama yayınlamak istemedim, kopyalansın istemedim.
Hatta kısa film çekmek isteyen ve senaryo arayan bir arkadaşıma mı versem diye düşündüm.
Onun gibi daha neler neler birikiyor.
İçimde ne varsa aktarıyorum sayfalara...
Üzüldüm evet yine, ama bir bir içimden çıkıp gidiyor hepsi.
artık tek kelime yok aşkla ilgili.
ama dostların da dediği gibi yaşam aşkıyla, doğa aşkıyla,binbir güzellikteki aşkla ilgili yazacak çok şeyim var.
Tüm mutluluk oyunlarıma rağmen bu ara gözlerim sürekli dolsa da, biliyorum ki bu kişisel değil genele karşı bir serzeniş.
Boktan,çürümüş düzene, garip insanlara, dalkavuklara, kalp dolandırıcılarına sesleniş.
Kendimi dinleyeceğim bir süre, etrafıma bakınacağım,aramayacağım hiç bir şey, ne aşk, ne meşk, ne mutluluk...
Gelecekse gelsin, ne gelecekse.

İyi olan herşeyi karşılarım.
Ben ipin ucunu bıraktım...