28.yaşım, olgunluk yaşım...

28 yaşım.

Yok,bugün benim doğum günüm değil,
28 yaşımla ben geçen senenin son zamanlarında tanıştık.

Biraz değişik, biraz olgun, biraz diğer yaşlarımdan farklıydı...

Hala da 28 yaşım için değişmedi düşüncem, keskin kararlarıma sahne olan, arayışlarımın had safhada olduğu, enerji aldığım dönemin başlangıçlarına denk gelen, benim için hayatın anlamının tamamen değiştiği yaşım.

Bir kaç sene içinde çok değiştim, eski yazılarımı okuduğumda da değişimin ne kadar fazla olduğunu gözlemleyebiliyorum. Bunu sizlerde gözlemleyebiliyorsunuzdur öyle değil mi?Benimle de paylaşır mısınız gözlemlerinizi?

Eskiden de olgun, kararlı bir insandım ama bu yaşımla birlikte azımsanmayacak bir şiddetle olgunlaştığımı, daha farklı hissetmeye başladığımı duyumsuyorum.

Değer yargılarım, bakış açım, insanlara olan yaklaşımım, hayatla yaptığım ve üzerine artık çok da düşünmediğim dansım, bağlılığım, eskisine oranla incelen duvarlarım, yok olan sınırlarım...

Artık beni üzen insanları umursamıyorum, bu raddeye ne kadar da zor geldiğimi biliyorum, iş yerinde neler oluyor mesela son günlerde bir bilseniz, artık üzerine düşünmüyorum bile, elimden gelen budur diyorum, akışına bırakıyorum. Bakıyorum bana ne kadar değer veriyorlar, "hiç.."bunu açıkça görüyorum. O zaman ben de kendimi heba etmiyorum, buraya olan biten tüm olumsuzlukları yazmıyorum bile. Vaktimi onların oyunlarına harcamıyorum, hayatta kendi oyunumu ve kendi rolumü yazıyorum.

Neleri isteyip neleri istemediğime karar veriyorum, kimler olmalı hayatımda diyorum.

Etrafımda dolaşan adamlara şöyle bir bakıyorum, tartıyorum. Önceklik verdiğim değerler onlarda var mı diye gözlemliyorum...

Egoları yüksekse yanıma bile yaklaştırmıyorum, nasılsa değişir diye boşluktan kimsenin kollarına bırakmıyorum kendimi. Bir anlık istek ya da kıvılcım beni yerimden oynatıp yanlış bir ilişkinin başlangıç hamlelerine sürüklemiyor.

Ayaklarım yere daha sağlam basıyor ve evet daha bencil, bir o kadar da daha duyarlı yaşıyorum. Hiç tanımadığım insanlara yardım ediyorum, ihtiyacı olduğunu hissettiğim insanlara elimi uzatıyorum, onları tanımam gerekmiyor elbette ki.
Ve yıllardır tanıdığım ama vampir gibi enerjimi, iyi niyetimi sömüren insanlara da öylesine gülümseyip geçiyorum, mesafemi koruyorum, vaktimi onlar için harcamıyorum

Sadece anlatanın hayatında olup bitenlerin bana aktarılması için planlanmış ve benim ne yaşadığımın dahi konusunun geçmediği, benim yüzeysel dinlendiğim sohbet ortamlarından uzaklaşıyorum.


Yarın hayatın bitebileceğini düşünerek içimden gelen her şeyi yapmaya çalışıyorum.Bunları isterken çok fazla zorlukla karşılaşıyorum ama o zorlukları,duvarları ve insanları aşmak için eskisi kadar olağanüstü çaba göstermiyorum, sadece istiyor, adım atıyor, normal olarak çabalıyor ve akışına bırakıyorum.

Hiç değiştiremeyeceğim insanları ve durumları değiştirmek için kendimi yıpratmıyorum, sonu aynı senaryolardan hızla koşarak kaçıyorum.

Hedeflerimin içinde böylesi zor insanlar ve durumlar varsa hedeflerimi onlar üzerinde değil de etraflarından dolandırarak gerçekleştirmeyi seçiyorum, görüyorum ki daha az üzülüyorum.

Tüm bunlar 28 yaşımla birlikte geldi bana.


Aslında belki de hayatın bana sunduğu en güzel hediyelerden biridir bu olgunluk dönemi, 29.yaşımı kutlamama 6 ay varken, ruhsal anlamda yaşadığım bu değişimi yeniden doğuş olarak adlandırıyorum.

Bir yaş daha yaşlanmadım ben, yeniden doğdum.
Bugünü benim ruhumun olgunluğunun yeniden doğuş günü ilan ediyorum...

Darısı sizin başınıza ;)