"Küçük Mutluluk Dersleri Vol 5"

Yeni yıla girereken bir sürü dileğimiz birikiyor kuşkusuz.

Bunları ancak beynimizi odaklarsak, aklımızda tek bir şüphe kalmadan yürekten istersek, gerçekten inanırsak gerçekleştirebileceğimizi biliyorsunuz değil mi?
Mutluluk arıyoruz ama aslında biz nasıl bakarsak öyle görüyoruz. Kendimizi, eşyaları, durumları beynimize nasıl yerleştirirsek, nasıl kodlarsak öyle görüyor ve hissediyoruz.

Kırlarda özgürce koşan, saçları örgülü, güleryüzlü kız modeli gibi herşeyi herkesi seven saf bir insan modelinden bahsetmiyorum.
Aklı başında, ayakları yere sağlam basan, ne istediğini bilen, şu kısacık hayatta arayışlar içinde kaybolarak ömrünü tüketmek yerine kararlı bir şekilde hayatın tadını çıkaran, depresyonlardan mümkün olduğunca uzak kalan bir insan modeli benim tarif etmeye çalıştığım.

Hep aynı döngüden kurtulmak için sıkı kararlar almayı deneyin bu sene,
Ben x durum karşısında hep üzülüyorum, halbuki x durumu kabullenerek ya da önemsemeyerek yeni senede iyi bir başlangıç yapabilirim kendime.
Bugüne kadarki mutluluk yazılarımı hatırlıyorsunuzdur, okumayanlar için kısaca özetlemek gerekirse,

Mutlu olmak için:
Anı yaşamayı,
Kendimizi ve içinde bulunduğumuz durumu olduğumuz gibi kabullenmeyi,
Gerektiğinde "hayır"diyebilmenin önemini,
Paylaşmanın ve yardım etmenin bizi nasıl iyi hissettireceğini anlatmaya çalışmıştım.

Bugün yazacağım 5.mutluluk kuralı ise "mükemmelliyetçi olmamak" ile ilgili.
Uzun zamandır aşmaya çalıştığım ve bu konuda epey yol aldığımı düşündüşüğüm bir durumdur
mükemmelliyetçilik...

Her şeyi yönlendirebileceğini, düzeltebileceğini düşünmek insanı çok yoruyor. Sürekli düşünüyor, sorguluyor, çabalıyor ve yoruluyorsunuz.

Tamam, başarılı oluyorsunuz ama olamadığınız, gücünüzün ya da imkanlarınızın el vermediği durumlarda da büyük yıkımlar,beraberinde ya hep-ya hiç gibi sizi doğruyu yaşamaktan kimi zaman uzaklaştıran sonuçlarla karşılaşıyorsunuz.
Oysa ne dünya mükemmel, ne insanlar, ne de siz!
O halde beklentilerinizi karşılayan bir durum olduğunda onu seçmekten çekinmeyin, hep en iyisi, en kusursuzu diye büyük beklentiler içince boğulurken aslında ihtiyacınız olanla da yetinmenin güzel olduğunun farkına varın, onu dönüştürebilmenin ya da güzelleştirmenin keyfini çıkarın.

Azla yetinin demek istemiyorum, tabii ki insan hep en güzelini, kendi için en iyisini ister ama bunu yaşam biçimine dönüştürmek, sadece sürekli elde etme isteği ve yorgunluğu beraberinde getirir.

Yeni yıla yaklaşırken, şöyle bir bakın kendinize, bu yıl neler yaptınız?

Not alın bol bol, yazın, çizin, neler üzdü sizi, nelere mutlu oldunuz, bu yıl geçen yıla göre neler değişti hayatınızda geçen sene bu zamanlarda kimdiniz şimdi kimsiniz?

Kimliğinizi yaşayabiliyor musunuz?

Ben buyum diyebiliyor musunuz?

Hayattan korkuyor musunuz yoksa rutinle birlikte yaşlanıyor ve her şeye uzaktan bakarak dönüp duruyor musunuz olduğunuz yerde?
Kendinizi tanıyın, kimsiniz?Ne istiyorsunuz?Amacınız ne?Hızla geçen zamanın gerisinde kalıp hiç bir şey yapamamaktan,kalitesiz bir hayat sürmekten mi şikayet ediyorsunuz?

Her seneki sıradan dileklerde bulunmak ve oturup "şans işte" diyerek öylesine beklemek yerine uygulamaya geçin ve bir şeyleri değiştirmeye önce kendinizden başlayın :)

Sadece istek, inanç ve sabır gerekiyor hepsi bu.

O halde 5.mutluluk kuralımız "mükemmelliyetçi olmamak".

Her zaman söylediğimi yineliyorum, denemesi bedava!