"aklım fikrim.."

Arada bir kaybolmak güzeldir, kendinizi özletirsiniz.Her zaman göz önünde olmayı sevmemişimdir zaten, arada sırada nadasa bırakmalı insan kendini:)
Son derece derinlerdeydim en son yazımı yazdığımda, moralim bozuk umudum yoktu. Yorumlarınıza çok teşekkür ederim, ben sanıldığı gibi kendine güvensiz biri değilim ama, kendime güveniyorum,güvensizliğim hayata ve bazı insanlara karşı...Her şeye rağmen gülümseyen hep "ben" oldum, ama sabır taşı olsa çatlardı benim yaşadıklarımı yaşasa, o yüzden bunalım yüklü, ağlak, sevimsiz bir insan canlanmasın gözünüzün önünde "Ful" diyince.
Her şeye rağmen ayakta duran biri gelsin, gülümseyen, inanan ve isteyen. Herbirimiz "yeter artık" konumuna geliriz, isyan ederiz, dibe vururuz.Yeter ki dile getirelim, paylaştıkça azaltalım ve kısa süreli olsun:)
Perşembe günü babam rahatsızlanmış, acilen hastaneye götürmüşler, kalp tetkiklerinin ardından "anjiyo"demişler.Onun sıkıntısı vardı üzerimde, haftasonunu hem yoğun işlerle hem de yoğun düşüncelerle geçirdim.
Bu sabah da anjiyosu vardı.Aklım onda, çıkacak sonuçta, bugün yarım gün izin aldım hastaneden işe geldim, akşam iş çıkışı yine hastaneye gideceğim. Ama sonucumuz "iyi" çıktı şükürler olsun ki...Sedyede ameliyathaneden çıkarken eliyle "iyi" işaretini yapmasıyla annem de ben de sulu göz oluverdik...
Bunun yanısıra bir de cumartesi malum "ailelerin tanışma telaşı" vardı.
Hani daha önceki yazılarımda bahsetmiştim, sevgilim askere gitmeden önce ailesi bize gelecekti.
Heyecanlıydım, ne kadar da olsa 2 ailenin buluşması, kaynaşması, sohbet etmesi ve birbirlerine kısa zamanda ısınmaları "acaba" nasıl olur diye içimden geçiyordu.
Günler öncesinden annem hazırlıklara başladı, şahane çay sofrasının menüsünü hazırladı, bir kuş sütü eksik masamıza emek verdi. Çay bardakları, fincanlar özenle seçildi, salondaki kristaller ve gümüşler parlatıldı, en güzel yemek takımları dolaptan çıktı, bir özen bir özen sormayın.Annem çok beceriklidir benim, çok da harika yemek yapar, bunu cümle alem bilir. "Maşallah maşallah" Hazırlıklarımız tam, güzelce giyindik, süslendik beklemeye başladık. Derken geldilerrr! Onlar aşağıdan yukarı çıkana kadar beni sebepli bir telaş aldı, acaba anlaşabilecekler mi, her şey yolunda gidecek mi diye.
Sevgilimi gördüm, elinde benim en sevdiğim çiçeklerden derlenmiş, devasal, harika, hatta harikanın da ötesinde beni hayran bırakan cıvıl cıvıl bir buket çiçekle...
Derken babasının elinden pastalarını sevdiğim bir otelin pastanesinden içinde en sevdiğim pasta çeşidi olan kestaneli pastayı taşıyan kutuyu aldım gülümseyerek...
Güleryüz,içtenlik ve yüksek doz misafirperverlik ile ağırladık onları.
Nefis yemeklere hayran kaldılar, son derece uyumlu olduklarını gördüm. Yemek sırasında çok güzel sohbet ettik, sohbete herkes katıldı, arada hiç "sessizlik" olmadı, bol konuşma, kahkaha ve olumlu hava vardı.Sevgilim pür dikkat babamla babasının sohbetini dinleyip onlara katılırken, annem ve annesi anneannesinin anlattıkları üzerine konuşuyordu. Büyüklerin arasında sıkılan kardeşinin üzüntüsü dizüstü bilgisayarım koltuğumun altında, salona girmemle son buldu:)
Uzun lafın kısası her şey çok güzeldi, aileler tahminimden de iyi anlaştı.
Askerden sonra, krizin daha azalacağını umarak işlerini yoluna koymasıyla hayatımızın akışını belirleyeceğimizi konuştuk.
aman önce o sağsalim askerliğini yapıp gelsin, ona kocaman sarılayım da....onu nasıl yollayacağım şu ara bütün düşüncelerimde bu var.
Yazmam gereken başka şeylerde var aslında ama onları da haftaya pazartesi yazacağım, aklımda fikrimde güzellikler var, ve bitirmem gereken işler...