"Bloguma Dokunma!"

Her gün aşağı yukarı ulaştığım kişi sayısı %50'den fazla düştü.
Hiç tanımadığım insanlar beni, düşüncelerimi okuyorlardı, yorumluyorduk, tartışıyorduk.
Sabahları pek çok site gezip pek çok insanın dünyasının kapılarını aralıyordum, yeni şeyler öğreniyordum, müziği sanatı ve bir sürü aktiviteyi takip ediyordum.
Bir de baktım ki yasaklanmış tüm blog siteleri!
Milyonlarca insanın yıllardır emek verip de bir şeyler paylaştığı, özenle tasarlayıp hazırladıkları sayfalara tek kararla ulaşım engellenmiş.

İnsanların yazmak ve okumak faaliyetlerini sürdürmelerinin, yeni birikimlere ulaşmanın, öğrenmenin, bilgilenmenin hangi kısmı hatalı, neresi yanlış ve birilerine zarar veriyor da yasaklandı anlayamadım?

Düşünmek, yazmak, konuşmak, tartışmak, okumak...
Bunlar insanları geliştirir, ileriye götürür,yasaklar ise geriye..

Biz nereye gidiyoruz peki?

Taş devrine doğru ilerliyoruz, son sürat, yolumuz dümdüz, ne viraj var ne tümsek. Bir kaç tane varsa onlar da anında yok ediliyor zaten.

Bu hızla gidersek 1-2 seneye kendimizi en ilkel toplumlarla aynı seviyede bulabiliriz.

60 katlı binalarda oturmak, uzaktan kumandayla pencerenin perdesini açmak,lüks içinde yaşamak, her türlü teknolojini en son imkanlarını parayı bastırıp da satın alabilme kolaylığı değildir modernlik ve çağdaşlık!

Özgür düşünebilmek ve en az o özgürlük kadar da kendini ifade edebilmekle başlar her şey, yeniliklere açık olmak, değişmenin değişmez tek gerçek olduğunu kabul etmekle başlar ilerlemek, gelişmek.

Ben içmiyorum kimse içmesin, ben yemiyorum kimse yemesin, ben okumuyorum kimse okumasın, ben araştırmıyorum kimse araştırmasın, ben izlemiyorum kimse izlemesin, ben sevmiyorum kimse sevmesin diyerek tek tip, boş boş bakan, yalnızca televizyon kültürünün esiri olmuş bireylere dönüşüyoruz.

Bir an önce bu yasağın kaldırılmasını,eskisi gibi çok fazla kişiye ulaşmayı ve alışkanlık haline geldiği üzere her gün düzenli olarak blogları merak etmeyi, keşfetmeyi, okumayı ümit ediyorum.