"Gülerken göbeği oynamayan adamdan kork"

Hayatımızın en büyük meselelerinden biridir ; İkiyüzlülük.
Etrafınıza şöyle bir bakın, kimleri görüyorsunuz; aileniz, akrabalarınız, dostlarınız, arkadaşlarınız, iş çevreniz, tanıdıklarınıza bir bakın şöyle.
Nasıl davranıyorlar size ve kendi etrafındakilere?
Peki siz nasıl davranıyorsunuz onlara?

Sanki kocaman bir tiyatro sahnesinde, uzun-upuzun, hatta süresi belli olmayan bir oyunda gibiyiz.

Rol yapıyoruz galiba ister istemez, kimilerimiz kendini çok kasıyor, hemen iki göz kaçırma hareketinden belli ediyor rolünü,kimileri ise adeta usta birer oyuncu gibi hareket ediyor. Ancak zamanla davranışlarında fark ettiğiniz ufak ipuçları gözünüzü açarak dikkat kesilmenizi sağlıyor ve gerçeği geç de olsa görebiliyorsunuz.
İnsanların size yaklaşırkenki gerçek niyetlerini anlayabilmek giderek zorlaşıyor artık.

Çinliler ne de güzel demiş "Gülerken göbeği oynamayan adamdan kork"diye.
Sinsi, samimiyetsiz, arkandan konuşan, dedikoducu köpekbalıklarıyla sarılı dört bir yanımız.
Hele ki iş dünyasında,ikili ilişkilerde...
Şu "hallederiz efendim, yaparız efendim, tamam efendim"ler, "çok başarılısın,bu işi ancak sen kotarırsın"ların altında yatan gerçek sebepler..."sana güveniyorum"lar, "bu sırrı bir tek seninle paylaşıyorum"lar..

Ben karakter tahlillerinde ve gözlemde çok başarılıyım derim kendime, ama artık bazı insanların gerçek niyetini anlayamıyorum, hissedemiyorum.

Yüzlerindeki o gülümseme içten mi yoksa maskeden mi ibaret?

Söyledikleri sözler içlerinden gelen mi yoksa oyundaki replikleri mi?

Güvenmeli miyim yoksa temkinli mi davranmalıyım?

Sanırım bunun en iyi ilacı zaman ve sıkı bir gözlem.

Elbette göreceğim gerçek yüzleri...