"Yorumsuz"

Dün akşam arkadaşlarımla buluştum.
Akşamın sonunda evime dönmek üzere dolmuş duraklarına yürüdüm.
Dolmuşa bindim, dolmasını beklerken şoförün birşeyler söylediğini fark ettim, kulaklığımı çıkarıp dikkat kesildim merakla.

“Şerefsiz bunlar şerefsiz!”

Kime söylediğini anlamadım ama acaba birilerine bir şey mi yaptılar , hırsızlık ya da sarkıntılık gibi bir durum mu oldu akşam akşam diye düşündüm.

Adam olanca siniriyle söylenmeye devam etti.

“Şerefsizler, yazıklar olsun” diyerek yanındaki yolcuya döndü ve kilit cümleyi kurdu;

“Sopa alacaksın, odun böyle..girişeceksin bunlara..şu hale bak rezillik rezillik..alacaksın odunu ancak bu paklar bunları sopa sopa!”

Merakım arttı iyice, etrafa bakınmak istedim "Kimmiş bu odunla dövülesi acaba ne oldu, adamların da çilesi tabii akşamları kimbilir neler dönüyor bu sokaklarda" derken bir de baktım ki şoför gözünü öpüşen bir çifte dikmiş!

Meğer odunla dövmek istediği dolmuşa binmeden önce ona sarılıp birbirlerini dudağından öpen çiftmiş!

Sevişerek değil bölünerek çoğalıyor bu zihniyetteki adamlar...

O kadar şaşırdım ki bu bakış açısına, bu tavıra, yorum bile yapamadım.

Yalnızca düşündüm; "bir insanın sevgilisini topluluk içinde öpmesinin, durumu abartmadığı aşamada-ki gerçekten de güzel bir öpücük ve aşk vardı görebilen gözler için-ne zararı olabilir?" dedim. Bir de "kime ne?" diye de eklemek istedim.

Sonra yine düşündüm; son zamanlarda yaşadıklarımızı, nereden gelip nereye gittiğimizi, artan cehaletimizi, baskıları, zifiri karanlığımızı.

Damarım kabarsa da adamın o yaklaşımını gördükten sonra," gecenin o vakti fikrimi söyleyebilir miyim" dedim, "bagajında kim bilir kaç sopa, etrafında kimbilir onun gibi kaç kişi vardır" dedim, yalnızca içimden konuştum,kızdım ama sustum.

Sustukça sıranın birgün bize de geleceğini bile bile...