"Herkesi hoşnut etmek isteyen..?"

Yazılarımı düzenli takip edenler bilir; uzun zamandır bu ay sonudaki bir organizasyon için uğraşıyorum. Bu hafta başında başlayan ve günlerdir koşturmacasını sürdürdüğüm, her şey iyi olsun diye çabaladığım, misafirlerimin gözünün içine baktığım...
Bugünkü konuşmacımızı meslektaşlarımdan duymuştum, kim olduğunu biliyorum ancak daha önce tanışmamış seminerine tanık olmamıştım. İzleyiciyle diyaloğunu, hakimiyetini bilemiyorum. Ama her zaman hakimiyetini bildiğin,geçtiğimiz yıllarda gelen isimleri çağırırsanız kendinizi tekrar etmiş ve gelenekselleşmiş bir şeylere imza atarsınız. Arada duyduğumuz, ünlü ancak tanımadığımız kişileri de çağırabiliriz hiç şüphesiz.
Ben güzel duyumlarım neticesinde konuyu ilgililere açmıştım, herkes atladı, tamam dediler, peki dediler, ayarladım ve bugün konuğum geldi.
Yaş önemli değildir sarraflıkta, tecrübe varsa tamamdır.Aynen benim gibi, öyle çok insan tanıdım ve öyle çok ortamda bulundum ki, gözlem yeteneğim sayesinde kapıdan giren insanı 30.saniyede çözümleyebiliyorum.
Heyecanla beklediğim konuğum geldiğinde son derece asık bir surat gördüm, yanındaki menajerimsi kişi ise ondan daha sertti. Sert, soğuk ve mimiksiz. Mimiksiz insanları sevmem, kapalıdırlar, anlaşılması zordurlar, memnuniyetini ya da memnuniyetsizliğini belli etmeleri zordur, konuşmazlar, hep konu açmak sorunda kalırsınız.Sanki bir duvar vardır aranızda, bir kalın duvar...Bu yüzden "nasılsınız" sorusunu 2 kez yönelttiğimi zannediyorum:)
Elimden geldiğince eksiksiz ve 10 dakika gecikmeli bir seminer düzenledim.Görevim bu olmasa da, yan görev olarak edinsem de, her şeyin en iyi şekilde yürümesini istedim. Ancak bu soğuk tavrı her odada, protokol yanında, seminer sırasında sergileyen konuğum bir kısım tarafından "beğenildi" bir kısım tarafından da "beğenilmedi".
Benim görüşüm ise değindiği konular ve izleyiciyle diyalog anlamında olumlu ama sempati anlamında olumsuz idi.
Son dakikalarında yanıma gelen yönetici vasıflılardan biri diğer üst yöneticimize beni de konuşma içine alarak şöyle dedi "Soğuk tabiyatlıymış, ben olsam getirmezdim de tabii Ful olunca, o getirmiş işte dedi gülümseyerek..."
Esas beni yaralayan ise bu cümleydi tabii...Ful getirmiş, ben olsam...ah ahh...
Ben kariyere bakarım, geçmişe bakarım, daha önce neredeyse 40.000 öğrenciye seslenmiş ona bakarım, çalışmalarına bakarım, prensiplerine bakarım.Karakterini onu tanımadan, görmeden,konuşmadan bilemem, ben organize ederim gidip de konuğa aman iyi söyleşin, aman güleryüzlü olun, aman da şöyle böyle diyemem...
Ayrıca ben bu kararı tek başıma da almadım, sadece içten bir teşekkür bekledim.
Sonuçta gayet iyi geçti, kişinin soğukluğu evet gerçekti ama bir yere kadar...
Konuk giderken de geldiği gibi aceleci davrandı, bana selam bırakmışlar,bir de baktım gitmişler, çıktım koştum kapıya kadar, bahçe kapısında yakalayıp vakit darlığından kısacık ellerini sıktım, konuşmaya fırsat olmadanbir kuru teşekkür ettim.
Bu mudur nezaket,bu mudur iş ahlakı, bu mudur teşekkür, bu mudur insanlık?
Yok hata bende, daha kaç kere yara almam gerekiyor, daha kaç kere emeklerimin heba olmasını, dalga geçilmesini göreceğim.
Kim ne istiyorsa onu yapsın artık, bazı insanlara gerçekten de iyilik yaramıyor...
Herkese hak ettiği değer ve minimum çaba bundan sonra,
Herkes her şeyin en iyisini bilir, ama kılını kıpırdatmaz, siz didinirsiniz bir de üstüne çamur atarlar.
Nedir peki bugünkü yaşanmışlığımızın anafikri:
Herkesi hoşnut etmek isteyen kimseyi hoşnut edemez.
"Nokta"